Charakterystyka
- typowa dla podgatunków łubinu żółtego (L. luteus), białego (L. albus) i niebieskiego (L. angusifolius):
- jednoroczny
- liście: dłoniastokształtne, lekko owłosione
- wysokość: 60-100 cm
- kwiaty: skupione w grona
- korzenie: białe, głęboko osadzone, mocny korzeń palowy z brodawkami
- bardzo mocny i szeroko rozgałęziony system korzeniowy
- w uprawie międzyplonów używany jest głównie łubin wąskolistny
Wymagania stanowiskowe
- łubin wąskolistny preferuje świeże, lekko kwaśne gleby
- gliniasty piasek, piaszczysta glina
- do rozpoczęcia kiełkowania zapotrzebowanie na wodę jest bardzo wysokie – kiełkowanie tylko przy odpowiedniej pogodzie
- umiarkowanie ciepły klimat
- korzenie dobrze wykorzystują niską wilgotność gleby
- wrażliwy na suszę w okresie późnego lata
- wymarza w temp. -4 do -6 °C
Wykorzystanie/Użytkowanie
- gorzki łubin wąskolistny używany głównie jako nawóz zielony
- rośliny łubinu żółtego i wąskolistnego mają bardzo dobrą zdolność rozpuszczania składników gleby
i służą jako rośliny pionierskie
Nawóz zielony
- korzeń ma dużą zdolność do przenikania w głębokie warstwy gleby
- wiąże azot
- duże ilości zielonej masy, która wymarznie zimą (resztki pożniwne: 16-20 dt s.m./ha)
- biologiczna i mechaniczna poprawa struktury gleby poprzez korzenie
- spulchnienie korzeniami zbitej warstwy gleby
- wysokowartościowy przedplon
- pożytek dla pszczół
Zadania w TerraLife®
- dobrze kiełkuje w suchej glebie
- głęboko się korzeni
- wiąże azot
- udostępnia fosfor
