Trawa wytrzymała, posiadająca wiele form z bardzo długim nadziemnym pędem rozłogowym, w przeciwieństwie do mietlicy białawej, która tworzy tylko podziemne rozłogi. Mocno rozprzestrzeniona na stanowiskach wilgotnych i podmokłych, przy rowach i zbiornikach wodnych. Na wilgotnych stanowiskach uprawnych jest trawą niepożądaną. Rozdeptana ruń pastwiskowa przez bydło zostaje zasiedlana przez mietlicę rozłogową. Jednak jej wartość użytkowa pod względem rolniczym jest niska, podobnie jak wartość paszowa. W ostatnim czasie nabrała znaczenia jako trawa gazonowa do specjalnych celów. Znosząc bardzo niskie koszenie poniżej 0,5 cm jest często wykorzystywana na polach golfowych.
Cechy botaniczne
| Liść | Najmłodszy liść zwinięty, Pochwa liściowa nie zrośnięta i naga. Blaszka liściowa węższa niż u mietlicy białawej, ok. 2–8 mm, krótka, trochę obwisła i wyraźnie bruzdkowana. Języczek długi, biały z zaokrąglonym końcem, często postrzępiony. Uszek brak. |
| Źdźbło | Źdźbła karbowane wznoszące się z długich nadziemnych rozłóg , czasem rozdwajające się, długości 10–70 cm. |
| Kwiatostan | Wiecha długości 3–10 cm z licznymi, różnej długości odnogami bocznymi w dolnych piętrach. Wiecha rozłożona tylko w czasie kwitnienia. Kłoski 2–3 mm długości są jedno kwiatowe z nalotem czerwonym do filetowego. Plewki okrywowe długości 2–3 mm. Plewka dolna krótsza od okrywowej. Plewka górna wyraźnie krótsza od dolnej. |
| Owoc | Ziarniak oplewiony często jest otoczony przez obydwie plewki. Plewki dolna i górna z delikatną błonką, białawe, nieco błyszczące bez ostki. Ziarniak przez nie prześwieca. MTZ 0,05–0,08 g. |